vrijdag 6 oktober 2017

Gratis jongerenempathie

Gisteren had ik een paar keer een kind in de winkel, dat zich schaamde omdat het nog in groep twee zat, of dat in die groep was gebleven in het jaar dat het zes werd en dat nog steeds als falen ervoer. 

Nee, we zijn lekker bezig in Nederland met onze toetscultuur, onze plusklasjes, onze laat-ze-maar-doorgaan-want-we-kunnen-ze-in-groep...-niks-meer-leren scholing. En vreemd genoeg slaat een kind zelden een hogere groep over. Ze worden altijd uit hun kleuterontwikkeling gerukt, omdat ze al zo goed kunnen lezen of rekenen. Terwijl de kleutertijd juist zo belangrijk is voor de sociale en emotionele ontwikkeling, om nog maar te zwijgen over de motoriek en de fantasie. Maar ja die zijn niet zo testbaar, dus is het verleidelijk om ze te negeren. 

En nu hebben we dus bereikt dat kinderen die zich normaal ontwikkelen het gevoel hebben dat ze falen. Kinderen die, wat wij vroeger te laat jarig noemden, na 1 oktober (de teldatum) geboren zijn.  Die dus wat langer kleuterden. Kinderen die daardoor tijd leken te verliezen, maar die in hun latere leven vaak een stuk sterker in hun schoenen stonden dan de zogeheten jonge leerlingen. In ons systeem moet iedereen eigenlijk in april en mei geboren worden, even proeven aan groepje 'nul', na de zomervakantie rijp groep één in, een jaar later als stevige vijfjarige naar groep twee en dan in september het jaar daarna klaar voor het leeswerk in groep drie. Alle anderen moeten gepompt en gepusht worden. 

We kunnen nu nog niet overzien wat de gevolgen zijn van de huidige prestatiecultuur, maar ik maak me zorgen. Ik maak me zorgen over kinderen die op hun zestiende aan universitaire studies beginnen, over,  nauwelijks volwassen afgestudeerde artsen (om maar iets te noemen), over kinderen die op jonge leeftijd zichzelf al als mislukt zien en over jongeren die schrikbarend vaak toegeven aan het 'gewone' pubergevoel nutteloos en beter dood te zijn. 

En over volwassenen die succes afmeten aan cognitieve en economische resultaten en die zorg en empathie moeten regelen via beleid en wetten en die dat ook doen door bijvoorbeeld een burgerdienst voor jongeren te bedenken om meer empathie te kweken. Onbetaald natuurlijk want zorg en dienstbaarheid daar betaal je niet voor, stel je voor zeg. Nee in ons land bouwen we een maatschappij waar je alleen betaalt voor de bakstenen, het cement moet gratis geleverd worden. 

Als je dan toch wil bezuinigen op wat mensen bindt, dan stel ik voor om het onderwijs ruimte en lucht te geven zodat kinderen rustig tot volwassen mensen kunnen uitgroeien en ze beter met elkaar om leren gaan vanuit een intrinsieke sociale ontwikkeling. Het scheelt een heleboel dure wetten, subsidies en kunstmatige projecten. 

En betaal onderwijs en zorg fatsoenlijk, zoals het hoort.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten