Monistisch erfgoed

Het Heuvelland als werelderfgoed. Op de een of andere manier word ik van dit bericht blij en moet ik ervan zuchten. Onze mannen zijn druk geweest en ze vergaten het ons te vertellen. Weer eens. 

Het is niet heel fijn om als raadslid 
‘s morgensvroeg een bericht op de website van de plaatselijke media te vinden en zo te moeten ontdekken wat je college uitspookt. Het maakt niet uit of het goed of slecht nieuws is, je bent gepasseerd. 

‘s Avonds rolt er dan een, ach dat hadden we ook nog moeten doen, mailtje van de afdeling communicatie je postbox binnen met daarin het persbericht. 'Het staat al de hele dag op mijn Facebookpagina,' schreef ik terug. Over mosterd na de maaltijd gesproken. 

Vandaag een paginagroot artikel over het werelderfgoedstreven in de Limburger en de vragen van inwoners stromen binnen. Dan moet je dus zeggen dat je het niet wist. Je staat daar als volksvertegenwoordiger en je wordt voor de wereld te kakken gezet. Is het gek dat de burgers geen vertrouwen meer hebben in democratie als de raadsleden hun informatie uit de krant moeten halen. 

Ik geloof dat ik behoorlijk boos ben.

En dan inhoudelijk? Wat moet ik me hierbij voorstellen? Dat gaan we 22 januari horen als we geïnformeerd worden (waarom werkt dit op mijn lachspieren?) over het toerisme binnen lijn 50 verband. Eens zien wat de mannen ervoor over hebben om dat werelderfgoed in stand te houden. Tot nu toe zie ik bij ons nog vooral angstig wapperende handjes en zielige stemmetjes ‘We staan machteloos, we kunnen er niks aan doen, boeren moeten ook leven’ als er oeroude hagen gerooid, bermen platgespoten, hoogstamfruitbomen gerooid, bomen verminkt, dassenburchten kapotgereden en holle wegen almaar breder worden. Laten vernielen en dan legaliseren is de gewoonte en handhaven (wat? Handhaven!) lijkt niet aan de orde. Oh ja, en boerenschuren waar een dorp in past, dat moet als het mag van het bestemmingsplan als er maar wat groen omheen wordt geplant. ‘Een uitzonderlijk voorbeeld van een traditionele menselijke nederzetting of gebruik van land.’ Ga jullie mond spoelen, je mag het niet eens uitspreken. 

Ik geloof dat ik nog bozer ben dan ik dacht. 

Maar los daarvan. Het zou wel heel mooi zijn als het echt zo zou zijn dat het landschap werelderfgoed werd, misschien kan het dan nog gered worden. Er is wat werk aan de winkel voordat het in 2025 zover is, te beginnen met het formeren van een ander college.